Çok tecrübeli bir adam değilim ama sanıyorum Afrika konusunda ortalamanın biraz üstünde olduğumu söylesem kibir sayılmaz.
Elbette uzun yıllar içinde adım adım, karış karış, dağ bayır, insan insan kendi çapımızda bir tecrübe sepetimiz oluştu.
Ve bu birikim kıta insanıyla ilgili bizde faydaya matuf bir davranış biçimi, zaruri bir tavır meydana getirdi.
Buradan cesaretle izin verirseniz birkaç kayda değer şey söylemek istiyorum bugünkü yazımda sizlere.
Esasen meramım biraz Afrika’ya pek bi düşkün STK lar için ve biraz da Afrikayı bilmeyen acemi Afrika yardım severleri için.
Olaki kendiniz dahil bir gün bir Afrika seyyah adayıyla karşılaşırsanız gönül rahatlığıyla bu yazdıklarımı paylaşabilirsiniz onunla.
Konuyla ilgili aklımdaki her şeye değil sadece birkaç şeye temas edeceğim. O kadar.
1-) Son zamanların modasıdır, Afrika’da yetimhane açmak isteyenler oluyor.
Arkadaşlar, Afrika’da başında duramayacağınız, denetleyemeyeceğiniz bir “yetimhane” doğru bir fikir değildir.
Yetimhane açmak hatta okul açmak, o okulun başında durmanız, işin ehliyseniz bizzat başında olmanız ve işletmeniz şartıyla doğru bir fikirdir.
Bir yetimhane aç, Afrikalı öğretmenlere teslim et, sonra büyük bir hayır işlediğini zannet; hayır yanıldınız, bu tam bir felaket.
2-) Afrika da gerekli araştırma yapılmadan olur olmadık yerlere cami yapmak ta doğru bir fikir değildir.
Köylere, gerçekten çok muhtaç olan yerlere abartmadan mütevazi mescit ve medrese yapılabilir. Hatta gereklidir.
Gösterişli, şatafatlı, gereğinden büyük mescitler zaittir, israftır.
3-) Afrika’da çocuklara nedensiz yere kıyafet, şeker, çikolata vb şeyler dağıtmak doğru değildir. Bilakis kötü bir davranıştır.
Bir çocuk bir şeker verildiğinde niçin verildiğini bilmeli. Bir şey mi başardı. Okulu mu bitirdi. Bir soruyu mu doğru cevapladı. Bir işin üstesinden mi geldi, bugün bayram mı, cuma mı bilmeli.
Ve sonunda teşekkür etmeği öğrenmelidir.
Beyaz adamın gelip, köyün ortasında toplanan çocuklara cümbür cemaat bişeyler dağıtması o çocuklara yapılacak bir kötülüktür. Hele hele para dağıtmak, aman Allahım, tam bir fecaattir.
Bırakın çocuklar kendi doğal ortamlarında, ebeveynlerinin onlara sunabildiği kadar bir sevinçle büyüsünler. Yoksa suni, gelip geçici abartılmış ve kendi büyükleri tarafından verilmemiş mutluluklar o çocuklara zararlıdır.
Yapmayın.
Çocuklara acıyarak kötülük etmeyin.
4-) Batılılar uzun yıllardır Afrikalıların bazı olumsuz huylar geliştirmesine yol açtı.
Onları ezerek kişiliklerini kırmak istedi.
Sonra onlara bir şeyler vererek ruhlarını ezdi.
Vermek her zaman güzel değildir.
Vermek, doğru zamanda, doğru yerde, doğru usulle olursa güzeldir.
Almak her zaman doğru değildir; kazanmak doğrudur.
Ummak, beklemek insan onuru için küçük düşürücüdür; kazanmak, gayret etmek, hatta gayret edip kazanamamak bile güzeldir. Onurludur.
Evet Afrika insanı doğaldır.
En yalın haliyle “insan” vasfına modern ülke insanlarından daha yakındır.
İnsaniyet namına onlardan öğrenecek çok şey vardır.
İçtendir. Candandır.
Ancak günümüz dünya şartları karşısında tecrübesizdir.
Peki bu hal göz önünde tutularak ne yapmalı?
Tabiki faydalı işler yapmalı ?
O kadar zor değil.
Mümkünse ehil eller vasıtasıyla çocuk yetiştirmek; bu en güzeli.
Bir çocuğun eğitimini sağlamak kadar büyük bir sevap olamaz.
Mümkünse Afrika’da mesleki eğitimler veren “güvenilir” oluşumları desteklemek.
Tarımla ilgili organizasyonlar yapanlar mevcut. Onlarla işbirliği yapmak.
Sağlık yardımı yapan ciddi kuruluşlar var ülkemizde, onlara katılmak ya da maddi manevi destek olmak.
Gerekli yerlere kuyu açmak. Evvelce açılmış kuyuları tamir etmek, ıslah etmek.
Elektrikle henüz buluşamamış köy ve kabilelere “solar/güneş enerjisiyle çalışan, uzun ömürlü enerji setleri” götürmek.
Afrikalı köylülerle birlikte el ele muz bahçeleri kurmak.
Modern hayvancılığın gelişmesi için projeler üretmek, üretenlere yardımcı olmak.
Steril, sağlıklı Sünnet organizasyonları düzenlemek.
Malaria ve aidsle mücadele verenlere katkıda bulunmak.
Kız çocuklarının okula gitmesi için onların özel temizlik ve bakım ihtiyaçlarını karşılamak.
Afrika’dan öğretmenlerin Türkiye’ye gelmesini ve burada daha iyi şartlarda eğitim almalarını sağlayacak organizasyonlarda yer almak.
Türkiyede öğrenci okutmak.
Kendi örf ve adetlerimizi onlara dayatmadan, zorlamadan, başa kakmadan göstermek, varsa işlerine yarayacak knowhow larımızı usulünce aktarmak.
Türkiyede okuyan çocuklara iş disiplini, çalışkanlık, temizlik ve tertiplilik gibi insanı daha başarılı insan yapan değerleri aşılamak.
Afrika’da İslam’ın güzelliklerini anlatmak. Ahlak ve moral motivasyon değerlere katkıda bulunmak.
İslam’ı yaşamada kolaylaştırıcı yatırımlarda bulunmak. Hocaları, hoca hanımları, öğretmenleri desteklemek. Eğitim vermeye devam etmeleri için onları teşvik etmek. Fiziki şartlarını iyileştirmek.
Gibi.
Evet, netice olarak bu duruşla, bu tavırla yapılacak işlerin tamamı faydalıdır.
Çıkan sonuçtan siz de memnun olursunuz, benim can Afrikalı kardeşlerim de…
Bu günlük bu kadarla yetinelim.
Bir başka Afrika gündemimizde Gülbahar hanımın kaleminden “Benim Adım İbrahim” adlı yazıyı izin verirse paylaşacağım.
Asıl o zaman yukarıda bahsettiğim bu maddeleri İzava Köyü’ndeki oğlumuz İbrahim’in ağzından dinleyeceksiniz ki çok çarpıcı.
Sağlıcakla kalın.
Kardeşiniz Ahmet Kemal Öncü/İstanbul/Mauritius/Afrika.
